W ostatnich dniach pojawiły się wyniki badania sugerujące, że suplementacja witaminą D i wapnem “nie przeciwdziała ubytkom w gęstości mineralnej kości u dzieci leczonych na ALL” (w Turcji). Takie można odnieść wrażenie czytając wnioski z abstraktu pracy… ale nie po przeczytaniu samej pracy.
Otoż po wczytaniu się w pracę okazuje się, że dawkowanie witaminy D3 wynosiło zaledwie 400-600 IU/dziennie w suplementowanej grupie. Poziom wit D3 po 8 miesiącach suplementacji wyniósł 23,5 ng/ml (niedobór D3 <30 ng/ml). Innymi słowy, zastosowano małą dawkę wit D3, która spowodowała minimalne poruszenie się poziomu D3 we krwi z patologicznego poziomu ~ 19 ng/ml (hypowitaminoza D3) do poziomu, który w dalszym ciągu jest traktowany jako niedobór witaminy D3 (23,5 ng/ml).
Jeżeli suplementujesz dziecko (małą) dawką D3, i w efekcie dziecko dalej ma niedobór D3 wg. powszechnie przyjętej normy, to jak można wyciągać wnioski, że witamina D3 nie przeciwdziała ubytkom w gęstości mineralnej kości? #BadScience
Tego typu prace wpisują się w nurt naukowego sensacjonalizmu, który często jest promowany przez łase na smakowite kąski mass-media. Niestety, są naukowcy, dla których “parcie na szkło” jest ważniejsze od rzetelnie przeprowadzonych badań i ostrożnych wniosków.
Nasze doświadczenia
Przy dawkowaniu 2000 IU/dziennie (wg. zalecenia lekarza prowadzącego podczas intensywnej chemioterapii ALL) zaobserwowaliśmy u naszego syna niedobór witaminy D3 pomimo suplementacji. Badania, które to potwierdziły wykonywaliśmy prywatnie (lekarz prowadzący nie zlecał badania D3 we krwi). Dopiero przy dawkowaniu 6000-9000 IU/dziennie udało się uzyskać wysoki poziom D3 (nie przekraczając jednak górnej normy). Obecnie dawkujemy 6000 IU/dziennie i mamy wynik 67,6 ng/ml (norma 30-100). Za taki stan rzeczy prawdopodobnie odpowiedzialny jest rodzinny polimorfizm genu VDR (vitamin D receptor), który koreluje z niskim poziomem witaminy 25OH we krwi.
Nie zachęcam do eksperymentowania z doborem dawki witaminy D3 na własną rękę. Zachęcam do konsultacji z (dobrym) lekarzem i ustalenia właściwego dawkowania w zależności od poziomu 25OH we krwi.